زمان (منطق)زمان، از اصطلاحات علم منطق بوده و به کمّ متصل غير قار، و مقدار حرکت گفته می‌شود. ۱ - توضیح اجمالیزمان، از اصطلاحات علم منطق بوده و به کمّ متصل غير قار، و مقدار حرکت گفته می‌شود. زمان، مصداق منحصر کمّ متصل غیر قار (کمّى که اجزاى آن همه با هم يافت نمى‌شوند) است، چنان‌که خواجه طوسی مى‌گويد: «کمّ متصل غير قار الذات يک نوع بود و آن زمان است ». زمان، مقدار حرکت است و متى نسبت شيء متزمّن (زمان‌دار) است با زمان. ۱.۱ - اقسام زمانزمان به لحاظ مطابقت و عدم مطابقت با شيء داراى زمان دو قسم است: ۱- زمان حقيقى؛ ۲- زمان غير حقيقى. زمان حقيقى، زمانى است که دو طرف آن مطابق حال حدوث و فناي شیء متزمّن باشد؛ مانند «بودن مردم در مدت عمر خود» و غير حقيقى، زمانى است بزرگ‌تر از آن؛ مانند «بودن مردم در هزاره فلان يا در دوره فلان»، و آن را «زمان عام» خوانند. چيز‌هاى بسياري مي‌توانند در يک زمان اشتراک داشته باشند، به خلاف مکان [۴]
ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (المنطق)، ج ۱، جزء ۲، ص۱۲۹.
[۵]
ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (المنطق)، ج ۱، جزء ۲، ص۱۳۳.
[۶]
صلبیا، جمیل، فرهنگ اصطلاحات منطقی، ص۲۱۶.
۲ - پانویس
۳ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «زمان»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۳۰. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی
|